Koninklijke Schaakclub Pion Aalst

Met 3 deelrondes van het clubkampioenschap afgerond kunnen we opnieuw de stand opmaken. De laatste ronde was hiervoor beslissend: Lucien Lefevre en Joris Evens, beiden met 3 punten, dachten even een gezellig onderonsje ter houden, maar hadden er geen rekening mee gehouden dat Nando en Berwout al tegen elkaar uitgekomen waren. Dus werden de tegenstanders geschud en speelde Nando tegen Joris, en Berwout tegen Lucien. Op bord 1 zag Andreas het met lede ogen gebeuren, want als straf (of beloning?) voor al de gescoorde punten mocht hij uitkomen tegen Kjell Spaens – uit Dworp en met meer dan 2000 Elo. Geen appetijtelijk vooruitzicht als je concurrenten relatief makkelijker partijen hebben, hoewel het ook gezegd moet zijn dat Berwout nog nooit van Lucien wist te winnen.

De man uit Dworp had iets goed te maken (daarover straks meer!), en Andreas was niet in topvorm. Hij liet wit te veel spel, miste een kans toen Kjell een klein slippertje maakte, ruilde zijn loperpaar af en keek aan op 2 witte lopers die de zwarte stelling doorlaserden. Als reactie speelde hij al zijn stukken naar de damevleugel. Om het mat te vermijden moest zwart van zijn eigen stelling Emmentaler maken en dat liep al snel slecht af. De partij vindt u hier.

Lucien speelde een Konings-Indier tegen Berwout, maar vergiste zich even van zettenvolgorde en mocht al op zet 6 achteruit gaan spelen. Gelukkig voor hem gooide Berwout wat later in de partij ook cruciale tempo’s weg, en zwart kreeg winstkansen. Helaas werd het winnend paardoffer een paar zetten te laat gevonden. Het ging van kwaad naar erger. Lucien ruilde zijn aanvallende stukken af en liet op de einde van de partij nog een zuiver stuk instaan. Nee, zo kan zelfs Berwout van zijn zwarte beest winnen. Ook deze partij kan u hier bekijken.

Op de lagere borden speelde Gert-Jan Cappelle tegen Johan Wauters. De jeugd tegen tonnen ervaring. Helaas voor Johan liet hij zich strategisch in de hoek drijven en mocht Gert-Jan het met veel elan en een mataanval afmaken. Meegenieten kan hier.

Nu, om even terug te komen op Dworp (en Gert-Jan). De eerste ploeg van Aalst kijkt in de Interclubs steeds meer tegen degradatie aan en enkele zogezegde “top”spelers misten duidelijk nog motivatie want zij meldden af. Dus moest de Interclub-verantwoordelijke gaan bedelen voor invallers. En liefst niet te veel uit de 2e ploeg, want die heeft nog een klein kansje om kampioen te spelen. Dworp zag het graag gebeuren, want zij dreigen ook te degraderen, en het onderlinge treffen was dus best belangrijk. Met veel zelfvertrouwen zag men deze “zwakke ploeg” uit Aalst aantreden en al zeker het “beginnend spelertje” op het 6e bord die het tegen hun 1723 Elo speler moest opnemen. (Dat zijn niet mijn woorden, het staat letterlijk zo op hun blog!)

Als ze in Dworp nu wat meer cultuur hadden en andere schaakblogs dan die van hun eigen zouden lezen, dan hadden ze op voorhand geweten dat Gert-Jan iemand is die al eerder 1500 en 1600’s huilend naar huis heeft gestuurd. En dat gebeurde dus ook in Dworp: in 21 zetten mocht de tegenstand naar huis. Vooruitgestuurd door het goede nieuws (of was de tegenstand geschokt?) maakten Berwout, Freddy en Ritsaart de klus af. Match gewonnen ondanks een gemiddeld Elo-deficiet van 330 punten, het gebeurt niet vaak. We zouden hier nu nog een paar paragrafen met de hoogmoed van Dworp kunnen lachen, maar het Interclub-seizoen is nog niet gedaan, de degradatie is mathematisch zeker nog mogelijk, en het gebrek aan bereidwillige spelers voor Interclub zo acuut dat er mogelijks echte prutsers moeten opgesteld worden. Men heeft namelijk zelfs mij gevraagd om mee te spelen.

Tenslotte nog de tussenstand:

Met nog een maand te gaan voor de start van het kandidatentornooi in Yekaterineburg kunnen we al even voorbeschouwen. Caruana warmde zich op in Wijk Aan Zee en vermorzelde de GM tegenstand met een score die in het moderne schaak alleen Kasparov en Carlsen hem voordeden (alsof dat lijstje nog niet exclusief genoeg is: de tegenstand van Caruana was sterker). Hij liet bovendien zien dat prestaties zoals Sinquefield in 2014 geen eenmalige gebeurtenissen waren. Ding Liren doet het consistent goed en demonstreerde dat hij een koele kikker is die zelfs in een tiebreak Carlsen lik op stuk kan geven. Zij zijn de favorieten. Of ze achteraf ook effectief van Carlsen gaan winnen is een andere zaak. Maar het kán wel. Carlsen worstelt met motivatie en hij moet soms al tegenover een gehypte jeugdspeler zoals Firouzja staan om het beste van zichzelf te geven. Caruana en Ding zijn 2 jaartjes jonger dan Carlsen en vooral nog gretiger. Van Alekseenko verwachten we dat hij hoofdzakelijk als boksbal voor de andere Russen dient, Giri is al tijden niet in vorm en ook bij Radjabov kan je je serieuze vragen over motivatie stellen. Maar schaken is een wrede sport en op het kandidatentornooi kan je alles verwachten. Het tornooi zal wel op alle vaste plaatsen met commentaar te volgen zijn, maar vorig jaar moest je voor de live-videostream wel betalen. Daar kreeg je dan wel commentaar van Judit Polgár bij, en die was geniaal. Men maakte toen eens de fout er een mannelijke GM collega van “maar” 2500 Elo naast te zetten en die merkte tot zijn afgrijzen dat al zijn suggesties in een fractie van een seconde tactisch weerlegd werden. Op het WK zelf gaf Polgár ook commentaar, maar dat was veel slapper. Waarschijnlijk is toen gevraagd om het wat toegankelijker te houden voor de massa. Het kandidatentornooi volgen mensen buiten de schaakwereld sowieso niet dus daar was dat geen factor. Als u dus graag live ziet hoe iemand als Aronian zijn wereld en titeldromen ziet ineenstorten na een Tg8! van Kramnik, kan de livestream – mocht hij dit jaar niet gratis zijn – een goede investering wezen. Schaken is een wrede sport, we zeiden het al.

Voor het kampioenschap van Aalst 2019-2020 hadden we de favorieten van vorig jaar verwacht: Nando de Blende en Berwout Heymans, misschien aangevuld met Jeroen Boodts die nu meespeelt en Frans De Smet, hoewel die laatste natuurlijk door de Elo-opmars van de jeugd zijn kansen iedere dag ziet slinken. Niks daarvan! Andreas Roelandt tikte er +300 Elo bij en kwam zich in het titelgevecht mengen. Hij liet bovendien begin januari vallen dat hij dit jaar ging “tryharden”. Met andere woorden, 300 Elo er bij krijgen op 1 jaar, dat is wat er gebeurt als je slabakt?! Misschien is het vooral jeugdig brio en optimisme. Vorige week claimde Andreas nog een winst in een stelling die wij remise noemden in onze analyse hier. Vreemd, want die remise kwam nochtans recht uit de 7-stukken eindspeldatabase…

De gretigheid merken we ook aan de vragen over hoe het paringsalgoritme nu precies werkt. Met andere woorden: er wordt huiswerk gemaakt. Dus wist Andreas dat hij deze week met wit tegen Berwout aan de bak moest. En dat die partij cruciaal was voor het clubkampioenschap. In hoeverre het huiswerk was weten we niet, maar Berwout tastte zwaar mis in een minder gebruikelijke doch zeer topische variant van de Grünfeld en werd geheel kansloos van het bord gespeeld (partij achter de link). Klein schoonheidsfoutje: zwart had met een tactisch geintje nog remise kunnen maken op het einde. Een schaakpartij moet je iedere zet winnen. Het is een wrede sport.

Andreas Roelandt staat nu alleen aan de leiding.

Na een korte kerst en nieuwjaars-stop gingen we deze woensdag weer van start. Er moeten veel goede schaakvoornemens voor 2020 gemaakt zijn, want ondanks enkele afwezigheden van vaste spelers waren er nog steeds 11 borden present. We verwelkomden ook 2 nieuwe leden. Ze weerden zich heel dapper in hun eerste partijen – die waren beiden heel lang geen uitgemaakte zaak – maar moesten uiteindelijk toch het onderspit delven. Wat meer wedstrijdritme in de komende weken zal ongetwijfeld wonderen doen voor beide heren.

Het 3e deeltornooi wordt gepaard met de nieuwe Elo lijst van januari en voor enkele spelers maakt dit behoorlijk wat verschil: Andreas Roelandt mocht niet minder dan +130 Elo bijtekenen en steeg een flink stuk in de tabellen. Door de versnelde paring kwam hij nu in de 1e ronde uit tegen…Nando De Blende. Onmiddellijk een re-match voor de dramatische laatste partij van het vorig deeltornooi. Andreas verdedigde goed met zwart in een complexe stelling en Nando kreeg niet meer dan wat waterkansen. Toen hij er niet in slaagde de meest pijnlijke versie van het eindspel te vinden wikkelde Andreas af en bleef Nando met een pion en de verkeerde loper achter. Remise. De partij vindt u hier.

Guy Ponnet mocht ondervinden hoe de Aalsterse jeugd de jacht naar de 2000 terug inzet: hij werd koud gepakt in een zijvariant van de Alapin. In plaats van met een stuk minder of een rotte stelling voort te spelen, offerde hij al zijn stukken op jacht naar mat. Er bestaat zo’n Russisch gezegde dat je in de aanval met 3 stukken meestal mat kan geven. Guy hield er echter maar 2 over en dat was niet genoeg. Berwout moest een paar keer een enige zet vinden maar dat was geen probleem. Ook deze partij kan u deze week naspelen.

Jovanni Van Wijnendaele likte vorig jaar een tijdje zijn wonden na een afstraffing van Gert-Jan Cappelle (waar we eerder over berichtten). Deze avond had hij echter nieuwe moed en terecht: na wat dubieus gerommel in de opening van Freddy Vanhee – die nochtans beter zou moeten weten – was zijn stelling veel beter en deze keer werd er niet geprutst in het eindspel. Punt voor Jovanni.

Stefan Jorritsma overspeelde Bernard De Wolf in het Konings Indisch. Stefan hakte al vroeg in op h2, maar verzuimde het onmiddellijk af te maken waardoor Bernard nog lang een sprankeltje hoop had. Onterecht, want Stefan maakte het enige uren later op de increment wel af.

Ben Van De Putte maakte van de partij een rommeltje – zoals altijd – met beide koningen vast in het centrum. Kristoff Bultijnck zag op een bepaald moment de mogelijkheid om naar een toreneindspel af te ruilen en besloot de boel te vereenvoudigen. Helaas was het er een met goede kansen voor Ben, die de kleine fouten correct afstrafte.

Gert-Jan wist met zwart te winnen van de ervaren Theo Vandergoten, en maakt daarmee een goede kans om zijn eerste Elo-ranking over de 1500 te duwen. Theo speelde zoals vaak zeer passief en hoewel Gert-Jan niet meteen zag hoe de stelling open te gooien, voerde hij de druk geleidelijk op tot de witten stukken uit verband stonden en de fouten volgden. De partij vindt u hier.

Verdere resultaten op de site van KBSB.

Na 14 ronden zijn we halfweg in het clubkampioenschap en kunnen we een stand van zaken opmaken. Bovenaan de tabel vinden we enkele oude bekenden terug: Nando De Blende als verdedigend kampioen, Berwout Heymans en Frans De Smet.

Maar ook twee “nieuwe” namen: Andreas Roelandt strijdt nu mee om de eerste plaatsten (de tijd dat hij remises weggaf tegen Angelique is duidelijk ver achter ons!), en in Dendermonde moet Jeroen Boodts opgevallen zijn dat Nando vorig jaar met goed gevulde zakken uit Aalst terugkwam, want hij komt nu meestrijden om de Aalsterse titel. Hij had het wel wat moeilijker en liet onderweg wat halfjes vallen.

In de 14e ronde was er meteen ook een toptreffen voor de winterstop: Roelandt – De Blende, om de leidersplaats. Op kritieke momenten komt de ervaring van Nano wel naar boven en Andreas ging er eigenlijk on-karakteristiek snel af. De partij kan u hier naspelen.

Resultaten van deel 2 van het clubkampioenschap bij de KBSB.