Koninklijke Schaakclub Pion Aalst

Bij het begin van de 4e ronde meteen een toptreffen tussen Andreas Roelandt en Berwout Heymans. Berwout stond 1.5 punt achter en had hier een kans om wat afstand goed te maken. Dat deed hij ook. Andreas tastte op zet 4 in de omgekeerde Siciliaan al zwaar mis en keek uit naar een zware avond met urenlang vechten voor remise. Het lukte niet en Berwout won nog een pion en zette zo de partij voor tijd om. Hij haalt hiermee Andreas bij in de tussenstand.

Voor het clubkampioenschap is het misschien niet genoeg: Nando De Blende kwam met zwart uit tegen Frans De Smet en hoewel die laatste veel langer in theorie bleef in de Petrosian variant van het Konings-Indisch en met een klokvoorsprong van 35 minuten kon spelen, wil er de laatste tijd niets lukken voor Frans. Nando won en blijft 1.5 punt voor op zijn 2 achtervolgers.

In de andere partijen werden – veelal – de Elo’s gerespecteerd. Behalve, opnieuw, de partij van Gert-Jan Cappelle. Tegen Johan Heyvaert kwam de Grand Prix weer uit de kast. Hoewel de aanval in het middelspel afgeslagen werd kwam wit met meer activiteit het eindspel in en Gert-Jan sloeg wijselijk een remiseaanbod af. Het eindspel werd koel omgezet.

Theo Vandergoten mistte een taktiekje en Dirk Claessens sloeg meteen toe om zijn eerste grote scalp te claimen. Hij werd er zo opgewonden van dat hij een illegale zet deed, en even wanhopig werd toen de wedstrijdleiding er op wees dat hij nu met dat stuk moest spelen. Er was echter niets aan de hand want hij kon gewoon afruilen naar een eindspel met een toren meer, wat hij dan ook deed. Theo speelde nog lang door maar had zich de moeite kunnen besparen. Een mooi punt voor Dirk.

Nieuwkomer Laurens Covens kreeg met Sonja Van Der Voorde geen gemakkelijke tegenstander voor zich. Misschien wel een goede oefening om snel coördinaten te herkennen! Ze blitzte door de opening en Laurens liet zich verleiden om snel mee te spelen. Plots stond er echter een pion in en met geen duidelijke oplossing voor wit was het op dat moment dan wel al wat laat om langer na te denken. De coördinatie van wits stukken was weg, en hoewel Sonja – misschien nodeloos en tot haar wanhoop – nog wat tegenspel moest toestaan hielden de 2 actieve torens van zwart wit in een wurggreep. Laurens vond geen goede zetten meer en het was afgelopen. Leergeld betaald, volgende week beter.

Resultaten op de site van de KBSB.

Met 3 deelrondes van het clubkampioenschap afgerond kunnen we opnieuw de stand opmaken. De laatste ronde was hiervoor beslissend: Lucien Lefevre en Joris Evens, beiden met 3 punten, dachten even een gezellig onderonsje ter houden, maar hadden er geen rekening mee gehouden dat Nando en Berwout al tegen elkaar uitgekomen waren. Dus werden de tegenstanders geschud en speelde Nando tegen Joris, en Berwout tegen Lucien. Op bord 1 zag Andreas het met lede ogen gebeuren, want als straf (of beloning?) voor al de gescoorde punten mocht hij uitkomen tegen Kjell Spaens – uit Dworp en met meer dan 2000 Elo. Geen appetijtelijk vooruitzicht als je concurrenten relatief makkelijker partijen hebben, hoewel het ook gezegd moet zijn dat Berwout nog nooit van Lucien wist te winnen.

De man uit Dworp had iets goed te maken (daarover straks meer!), en Andreas was niet in topvorm. Hij liet wit te veel spel, miste een kans toen Kjell een klein slippertje maakte, ruilde zijn loperpaar af en keek aan op 2 witte lopers die de zwarte stelling doorlaserden. Als reactie speelde hij al zijn stukken naar de damevleugel. Om het mat te vermijden moest zwart van zijn eigen stelling Emmentaler maken en dat liep al snel slecht af. De partij vindt u hier.

Lucien speelde een Konings-Indier tegen Berwout, maar vergiste zich even van zettenvolgorde en mocht al op zet 6 achteruit gaan spelen. Gelukkig voor hem gooide Berwout wat later in de partij ook cruciale tempo’s weg, en zwart kreeg winstkansen. Helaas werd het winnend paardoffer een paar zetten te laat gevonden. Het ging van kwaad naar erger. Lucien ruilde zijn aanvallende stukken af en liet op de einde van de partij nog een zuiver stuk instaan. Nee, zo kan zelfs Berwout van zijn zwarte beest winnen. Ook deze partij kan u hier bekijken.

Op de lagere borden speelde Gert-Jan Cappelle tegen Johan Wauters. De jeugd tegen tonnen ervaring. Helaas voor Johan liet hij zich strategisch in de hoek drijven en mocht Gert-Jan het met veel elan en een mataanval afmaken. Meegenieten kan hier.

Nu, om even terug te komen op Dworp (en Gert-Jan). De eerste ploeg van Aalst kijkt in de Interclubs steeds meer tegen degradatie aan en enkele zogezegde “top”spelers misten duidelijk nog motivatie want zij meldden af. Dus moest de Interclub-verantwoordelijke gaan bedelen voor invallers. En liefst niet te veel uit de 2e ploeg, want die heeft nog een klein kansje om kampioen te spelen. Dworp zag het graag gebeuren, want zij dreigen ook te degraderen, en het onderlinge treffen was dus best belangrijk. Met veel zelfvertrouwen zag men deze “zwakke ploeg” uit Aalst aantreden en al zeker het “beginnend spelertje” op het 6e bord die het tegen hun 1723 Elo speler moest opnemen. (Dat zijn niet mijn woorden, het staat letterlijk zo op hun blog!)

Als ze in Dworp nu wat meer cultuur hadden en andere schaakblogs dan die van hun eigen zouden lezen, dan hadden ze op voorhand geweten dat Gert-Jan iemand is die al eerder 1500 en 1600’s huilend naar huis heeft gestuurd. En dat gebeurde dus ook in Dworp: in 21 zetten mocht de tegenstand naar huis. Vooruitgestuurd door het goede nieuws (of was de tegenstand geschokt?) maakten Berwout, Freddy en Ritsaart de klus af. Match gewonnen ondanks een gemiddeld Elo-deficiet van 330 punten, het gebeurt niet vaak. We zouden hier nu nog een paar paragrafen met de hoogmoed van Dworp kunnen lachen, maar het Interclub-seizoen is nog niet gedaan, de degradatie is mathematisch zeker nog mogelijk, en het gebrek aan bereidwillige spelers voor Interclub zo acuut dat er mogelijks echte prutsers moeten opgesteld worden. Men heeft namelijk zelfs mij gevraagd om mee te spelen.

Tenslotte nog de tussenstand:

Met nog een maand te gaan voor de start van het kandidatentornooi in Yekaterineburg kunnen we al even voorbeschouwen. Caruana warmde zich op in Wijk Aan Zee en vermorzelde de GM tegenstand met een score die in het moderne schaak alleen Kasparov en Carlsen hem voordeden (alsof dat lijstje nog niet exclusief genoeg is: de tegenstand van Caruana was sterker). Hij liet bovendien zien dat prestaties zoals Sinquefield in 2014 geen eenmalige gebeurtenissen waren. Ding Liren doet het consistent goed en demonstreerde dat hij een koele kikker is die zelfs in een tiebreak Carlsen lik op stuk kan geven. Zij zijn de favorieten. Of ze achteraf ook effectief van Carlsen gaan winnen is een andere zaak. Maar het kán wel. Carlsen worstelt met motivatie en hij moet soms al tegenover een gehypte jeugdspeler zoals Firouzja staan om het beste van zichzelf te geven. Caruana en Ding zijn 2 jaartjes jonger dan Carlsen en vooral nog gretiger. Van Alekseenko verwachten we dat hij hoofdzakelijk als boksbal voor de andere Russen dient, Giri is al tijden niet in vorm en ook bij Radjabov kan je je serieuze vragen over motivatie stellen. Maar schaken is een wrede sport en op het kandidatentornooi kan je alles verwachten. Het tornooi zal wel op alle vaste plaatsen met commentaar te volgen zijn, maar vorig jaar moest je voor de live-videostream wel betalen. Daar kreeg je dan wel commentaar van Judit Polgár bij, en die was geniaal. Men maakte toen eens de fout er een mannelijke GM collega van “maar” 2500 Elo naast te zetten en die merkte tot zijn afgrijzen dat al zijn suggesties in een fractie van een seconde tactisch weerlegd werden. Op het WK zelf gaf Polgár ook commentaar, maar dat was veel slapper. Waarschijnlijk is toen gevraagd om het wat toegankelijker te houden voor de massa. Het kandidatentornooi volgen mensen buiten de schaakwereld sowieso niet dus daar was dat geen factor. Als u dus graag live ziet hoe iemand als Aronian zijn wereld en titeldromen ziet ineenstorten na een Tg8! van Kramnik, kan de livestream – mocht hij dit jaar niet gratis zijn – een goede investering wezen. Schaken is een wrede sport, we zeiden het al.

Voor het kampioenschap van Aalst 2019-2020 hadden we de favorieten van vorig jaar verwacht: Nando de Blende en Berwout Heymans, misschien aangevuld met Jeroen Boodts die nu meespeelt en Frans De Smet, hoewel die laatste natuurlijk door de Elo-opmars van de jeugd zijn kansen iedere dag ziet slinken. Niks daarvan! Andreas Roelandt tikte er +300 Elo bij en kwam zich in het titelgevecht mengen. Hij liet bovendien begin januari vallen dat hij dit jaar ging “tryharden”. Met andere woorden, 300 Elo er bij krijgen op 1 jaar, dat is wat er gebeurt als je slabakt?! Misschien is het vooral jeugdig brio en optimisme. Vorige week claimde Andreas nog een winst in een stelling die wij remise noemden in onze analyse hier. Vreemd, want die remise kwam nochtans recht uit de 7-stukken eindspeldatabase…

De gretigheid merken we ook aan de vragen over hoe het paringsalgoritme nu precies werkt. Met andere woorden: er wordt huiswerk gemaakt. Dus wist Andreas dat hij deze week met wit tegen Berwout aan de bak moest. En dat die partij cruciaal was voor het clubkampioenschap. In hoeverre het huiswerk was weten we niet, maar Berwout tastte zwaar mis in een minder gebruikelijke doch zeer topische variant van de Grünfeld en werd geheel kansloos van het bord gespeeld (partij achter de link). Klein schoonheidsfoutje: zwart had met een tactisch geintje nog remise kunnen maken op het einde. Een schaakpartij moet je iedere zet winnen. Het is een wrede sport.

Andreas Roelandt staat nu alleen aan de leiding.