Met 3 deelrondes van het clubkampioenschap afgerond kunnen we opnieuw de stand opmaken. De laatste ronde was hiervoor beslissend: Lucien Lefevre en Joris Evens, beiden met 3 punten, dachten even een gezellig onderonsje ter houden, maar hadden er geen rekening mee gehouden dat Nando en Berwout al tegen elkaar uitgekomen waren. Dus werden de tegenstanders geschud en speelde Nando tegen Joris, en Berwout tegen Lucien. Op bord 1 zag Andreas het met lede ogen gebeuren, want als straf (of beloning?) voor al de gescoorde punten mocht hij uitkomen tegen Kjell Spaens – uit Dworp en met meer dan 2000 Elo. Geen appetijtelijk vooruitzicht als je concurrenten relatief makkelijker partijen hebben, hoewel het ook gezegd moet zijn dat Berwout nog nooit van Lucien wist te winnen.
De man uit Dworp had iets goed te maken (daarover straks meer!), en Andreas was niet in topvorm. Hij liet wit te veel spel, miste een kans toen Kjell een klein slippertje maakte, ruilde zijn loperpaar af en keek aan op 2 witte lopers die de zwarte stelling doorlaserden. Als reactie speelde hij al zijn stukken naar de damevleugel. Om het mat te vermijden moest zwart van zijn eigen stelling Emmentaler maken en dat liep al snel slecht af. De partij vindt u hier.
Lucien speelde een Konings-Indier tegen Berwout, maar vergiste zich even van zettenvolgorde en mocht al op zet 6 achteruit gaan spelen. Gelukkig voor hem gooide Berwout wat later in de partij ook cruciale tempo’s weg, en zwart kreeg winstkansen. Helaas werd het winnend paardoffer een paar zetten te laat gevonden. Het ging van kwaad naar erger. Lucien ruilde zijn aanvallende stukken af en liet op de einde van de partij nog een zuiver stuk instaan. Nee, zo kan zelfs Berwout van zijn zwarte beest winnen. Ook deze partij kan u hier bekijken.
Op de lagere borden speelde Gert-Jan Cappelle tegen Johan Wauters. De jeugd tegen tonnen ervaring. Helaas voor Johan liet hij zich strategisch in de hoek drijven en mocht Gert-Jan het met veel elan en een mataanval afmaken. Meegenieten kan hier.
Nu, om even terug te komen op Dworp (en Gert-Jan). De eerste ploeg van Aalst kijkt in de Interclubs steeds meer tegen degradatie aan en enkele zogezegde “top”spelers misten duidelijk nog motivatie want zij meldden af. Dus moest de Interclub-verantwoordelijke gaan bedelen voor invallers. En liefst niet te veel uit de 2e ploeg, want die heeft nog een klein kansje om kampioen te spelen. Dworp zag het graag gebeuren, want zij dreigen ook te degraderen, en het onderlinge treffen was dus best belangrijk. Met veel zelfvertrouwen zag men deze “zwakke ploeg” uit Aalst aantreden en al zeker het “beginnend spelertje” op het 6e bord die het tegen hun 1723 Elo speler moest opnemen. (Dat zijn niet mijn woorden, het staat letterlijk zo op hun blog!)
Als ze in Dworp nu wat meer cultuur hadden en andere schaakblogs dan die van hun eigen zouden lezen, dan hadden ze op voorhand geweten dat Gert-Jan iemand is die al eerder 1500 en 1600’s huilend naar huis heeft gestuurd. En dat gebeurde dus ook in Dworp: in 21 zetten mocht de tegenstand naar huis. Vooruitgestuurd door het goede nieuws (of was de tegenstand geschokt?) maakten Berwout, Freddy en Ritsaart de klus af. Match gewonnen ondanks een gemiddeld Elo-deficiet van 330 punten, het gebeurt niet vaak. We zouden hier nu nog een paar paragrafen met de hoogmoed van Dworp kunnen lachen, maar het Interclub-seizoen is nog niet gedaan, de degradatie is mathematisch zeker nog mogelijk, en het gebrek aan bereidwillige spelers voor Interclub zo acuut dat er mogelijks echte prutsers moeten opgesteld worden. Men heeft namelijk zelfs mij gevraagd om mee te spelen.
Tenslotte nog de tussenstand: